Rozpoznanie IChM w jej początkowym etapie, w gabinecie lekarza rodzinnego, pediatry stanowi duże wyzwanie dla lekarza. Pacjent może się zgłosić z niegroźnie wyglądającymi początkowo objawami infekcji górnych dróg oddechowych lub gorączką. Gwałtowny przebieg kliniczny sprawia, że czas, w którym lekarz powinien rozpoznać chorobę i rozpocząć leczenie, jest bardzo krótki. Jednocześnie lekarze pracujący wyłącznie w podstawowej opiece zdrowotnej nie mają możliwości zdobycia doświadczenia w rozpoznawaniu IChM i postępowaniu z nią, co może przyczyniać się do opóźnienia rozpoznania, zbyt późnego skierowania pacjenta do szpitala i w konsekwencji prowadzi do niepowodzenia leczenia, zwiększa ryzyko powikłań i może być przyczyną zgonu pacjenta⁵.

Do 20% osób, które przeżyły IChM cierpi z powodu długotrwałych następstw i powikłań^1,2,3.

Szczepienie może zapewnić ochronę bezpośrednią i pośrednią (ochrona populacyjna)^1,2,3.

Szczepionki przeciwko meningokokom mogą pomóc w zapewnieniu bezpośredniej ochrony osobom uodpornionym poprzez wytwarzanie przeciwciał bakteriobójczych^1,2,3.

W pewnych sytuacjach szczepionki mogą również zapewnić ochronę pośrednią osobom nieszczepionym poprzez zmniejszenie transmisji, a tym samym obniżenie ryzyka zakażenia (ochrona populacyjna)^1,2,3.